ජනවාරි මාසය යනු උතුරු අර්ධ ගෝලයේ රටවලට සීතල අධිකම මාසයයි. දැඩි ලෙස හිමපතනය සිදුවන මේ කාලයට උචිතම සුරංගනා කතාවකුයි අද පුංචි ඔයාලාට කියා දෙන්නේ. මෙම කතාවේ නම Snegurochka ය. Snegurochka යනු රුසියානු සුරංගනා කතාවකි. මෙය ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් The Snow Maiden නමින් හඳුන්වයි. ආදරය, වෙනස්වන ඍතුවල නොනැසී පවතින සුන්දරත්වය සහ ජීවිතයේ අනිත්‍ය බව ආදිය දැක්වෙන අපූරු සුරංගනා කතාවකි මෙය.
සුසුම්ලමින් සිටින වනාන්තර සහ නිදා සිටින කඳු අතර පිහිටි රුසියානු කුඩා ගම්මානයක, ඉවාන් සහ මාර්යා නමින් මහලු යුවළක් ජීවත් වූහ. ඔවුන් එකිනෙකා ආදරයෙන් ජීවිතය බෙදා ගත්තත් ඔවුන්ගේ හදවත්වල දුකක් ද රැඳී තිබිණි. ඒ ඔවුන්ට තමන්ගේ යැයි කියාගන්නට දරුවෙක් නොසිටීමයි.
සීත ඍතුවේ අධික සීතල සහිත දිනයක, හිම පියලි සීතල වාතයේ රිදී සමනලුන් මෙන් නටද්දී, මහලු යුවළ ගිනි උදුන අසලට වී උණුසුම් වෙමින් සිටියහ. ටික වේලාවකට පසු ඉවාන්, මාර්යා දෙසට හැරී මෙසේ ඇසුවේ ය. “මගේ ආදරණීය මාර්යා! අපි හිමවලින් ළමයෙක් හදමු ද?”
එය අසා මාරියාගේ හදවත බලාපොරොත්තුවකින් වෙව්ලන්නට විය. “අනේ ඉවාන්, අපි යමු. දැන්ම එළියට ගිහින් හිම ළමයෙක් හදමු ” ඇය පිළිතුරු දුන්නේ ආශාව සහ සැකය යන සිතුවිලි දෙකේම සම්මිශ්‍රණයක් ද සහිතවයි.
සඳ එළියේ අත්වැල් බැඳගෙන ගෙවත්තට ගිය ඔවුහු හිමෙන් වැසී ගිය ගෙවත්තෙහි හිම ළමයකු මූර්තිමත් කළහ. සෑම හිම බිඳක් සමඟම, ඔවුන්ගේ නිර්මාණය හැඩගැසුණි.
හිම මෙන් සුදෝසුදු පිරිසුදු හිම දැරියක් සැකසීමට ඔවුහු සමත් වූහ.
ඔවුහු ඇයගේ ඇස් නිල් පැහැති අයිස්වලින් සැකසූහ. හිම දැරියගේ මුවග ප්‍රීතිමත් සිනහවකින් සැරසූහ.
සැන්දෑව ලැවැන්ඩර් පැහැයෙන් සහ රන්වන් පැහැයෙන් අහස පින්තාරු කරන විට, යම් ආශ්චර්යවත් දෙයක් සිදු විය. හිම දැරිය නිල් මැණික් වැනි ඇයගේ ඇස් විවරකර ඇයගේ පළමු හුස්ම ගත්තා ය.
“අම්මේ! තාත්තේ! ස්තුතියි මට ජීවය ලබා දුන්නාට. මගේ නම ස්නෙගුරොච්කා” ඇය මිමිණුවා ය. ඇගේ කටහඬ හිමපතනය මෙන් මෘදු විය.
මෙය ඇසී ඉවාන් සහ මාර්යාගේ ඇස්වල සතුටු කඳුළු පිරී ගියේ ය. “අපේ දුව, අපේ ස්නෙගුරොච්කා” මාර්යා වසර ගණනාවක් තිස්සේ තම හදවතේ ගබඩා කර තිබූ සියලු ආදරය සමඟ හිම දැරිය වැලඳගෙන කෑ ගැසුවා ය.
ඉන්පසු ඔවුහු ඇය තම නිවෙසට කැඳවාගෙන ගියහ. එදා සිට ස්නෙගුරොච්කා ඇගේ මවුපියන්ගේ දැඩි රැකවරණය සහ ආදරය යටතේ හැදී වැඩුණා ය. ඇගේ සිනහවෙන් ඔවුන්ගේ නිවෙස ආලෝකවත් විය. ගැඹුරුම ශීත කාලයේ හිම පවා දිය වී යන තරමට අපූරු ගී තනු ඇගේ මිහිරි කටහඬින් ගලා ගියේ ය. ඇය මහලු යුවළට නිවෙසේ සියලුම වැඩවලට උදව් කළ අතර, ආහාර ද්‍රව්‍ය මිලට ගෙන ඒමට කඩපළට පවා ගියේ ඇයයි. ගම්වැසියන්ගේ ආදරය දිනා ගත් මේ සුන්දර හිම දැරියට මිතුරියන් රැසක් ද හමු විය. විවේක වේලාවලදී හිම දැරිය මේ මිතුරියන් සමඟ විනෝද වීමට ද අමතක නොකළා ය.
එහෙත්, කාලයත් සමඟ හිම දිය වී සීත ඍතුව ගෙවී යෑමට පටන් ගත් විට, මාර්යාගේ හදවතට බියක් දැනුණි.
“ස්නෙගුරොච්කා, මගේ දුවේ ” මාර්යා දිනක් හිම දැරිය අමතා බියෙන් බර වූ කටහඬකින් මෙසේ පැවසුවා ය. “ඔයා කිසිම වේලාවක ගෙදරින් ගොඩක් ඈතට යන්න එපා. කිසිම වේලාවක ගින්දරට ළං වෙන්න එපා. එය අප වැනි අයට සුදුසු වන්නේ නැහැ.”
ස්නෙගුරොච්කා, ඇය ඉපදුණු හිම සේම අහිංසකව හිස සලමින් මෙසේ පැවසුවා ය. “මම පොරොන්දු වෙනවා අම්මේ. සීතල මගේ කම්මුල් සිප ගන්නා තැන්වල විතරක් මං නැවතිලා ඉන්නවා, කිසිම විටෙක ගින්දරවල උණුසුම සොයා යන්නේ නෑ කියලා”
එහෙත් ගම්මානයේ දරු දැරියන් රතු සහ රන් පැහැති රිබන් පටි ගෙතුමින් යුක්ත මැයි කණුව වටා නටද්දී, ඔවුන් සමඟ එක් වී නටන්නට හිම දැරියට සිතිණි. මිත්‍රත්වයේ උණුසුමත්, හිරුගේ මෘදු වැලඳ ගැනීමත් නිසා ඔවුන් හා එක්වීමට ස්නෙගුරොච්කාගේ සිත ආශා කළේ ය. එහෙත් මවගේ අවවාද සිහි වී ඇය සිත දැඩි කරගත්තා ය.
එක් දිනක්, හිම දැරිය මිතුරියන් සමඟ නිවෙස අසල කැලෑවේ ඇවිද ගියා ය. මිතුරියන් කුඩා ගිනි මැළයක් දල්වා ඒ වටා දිව යමින් නටමින් විනෝද වන්නට වූ අතර, ඇය
ඈතට වී ඒ දෙස සතුටින් බලා සිටියා ය.
“කිසිම වේලාවක ගින්දරට ළං වෙන්න එපා. එය අප වැනි අයට සුදුසු වන්නේ නැහැ” තම මව මාර්යා පැවසූ අවවාද ඇයට සිහි විය.
“ඔයත් එන්නකෝ අපිත් එක්ක නටන්න” අනෙක් දැරියන් කතා කළත් හිම දැරිය ඈතටම වී සිටියා ය.
“අනේ මට බැහැ” ඇය පැවසුවා ය.
“අනේ එන්නකෝ” එසේ පවසමින් අනෙක් දැරියෝ කුඩා ගිනි මැළයට උඩින් පනිමින් සෙල්ලම් කරමින් විනෝද වූහ.
“මේ බලන්නකෝ කොයිතරම් විනෝදයිද කියලා. එන්නකෝ ඔයත් මේ ගිනි මැළය උඩින් පැනලා බලන්නකෝ” ඔවුහු ඇයට ඇවිටිලි කළහ.
ඔවුන්ගේ බල කිරීම නිසාම හිම දැරිය ගිනි මැළය අසලට බියෙන් මෙන් ගියා ය.
ඉන්පසු ඇය ගිනි මැළයට උඩින් පැන්නා ය. එවිට අධික ගින්දර රශ්මිය ඇයගේ සියුමැළි හිම සිරුරට තදින් දැනුණි. ඒ සමඟම, ස්නෙගුරොච්කාට දැනුණේ ඇය සැහැල්ලු වන බවක් සහ තමන්ගේ හිම රූපය ක්‍රමයෙන් මැකී යෑමට පටන් ගත් බවයි. “මට හරිම අමුත්තක් දැනෙනවා” ඇගේ කම්මුල් දිගේ කඳුළු ගලා ගියේ ය. “සියල්ලටම ස්තුªතියි” ඇයගේ කටහඬ හැඟීම්වලින් යටපත් විය. ” ඉවාන් සහ මාර්යා ඔය දෙන්නා මට පවුලක් සහ නිවෙසක් ලබා දුන්නා. මට ඔයාලාව කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නැහැ. සියල්ලටම ස්තුතියි,” ඇය දුකෙන් මිමිනුවා ය. ඇයගේ හිම දියවී ගිය අතර, ඇය ක්‍රමයෙන් අතුරුදන් වූවා ය. එය දුටු මිතුරියෝ බියෙන් කෑගැසූහ. ස්නෙගුරොච්කා සොයා ඉවාන් සහ මාර්යා එම ස්ථානයට දිව ආහ. ඔවුන්ගේ හදවත් දුකින් බර විය. “අපේ දුව, අපේ ලස්සන හිම දැරිය,” ඉවාන් මැසිවිලි නඟන්නට විය.
“ස්නෙගුරොච්කා!” මාර්යාගේ කෑගැසීම වාතය තුළින් ගමන් කළේ ය. එහෙත් ප්‍රමාද වැඩි ය. ඔවුන්ගේ දියණිය ස්නෙගුරොච්කා නැටූ තැන, ඉතුරුව තිබුණේ කඳුලක් සේ හිරු එළියෙන් දිලිසෙන කුඩා ජල පොකුණක් පමණි.
ඉදඥඨභපධජඩඬච පිළිබඳ මතකය මාර්යා සහ ඉවාන්ගේ සිත්වල මෙන්ම ඇයව හඳුනන එම ගම්මානයේ සියලු දෙනාගේ හදවත් තුළ ද රැ¼දී තිබිණි. ගමේ ජීවිතය කෙමෙන් යථා තත්ත්වයට පත් විය. ඉවාන් සහ මාර්යා හිම දැරිය පිළිබඳ කතන්දරය එම ගම්මානයේ කුඩා දරුවන් සමඟ දිගටම බෙදා ගත්හ. සෑම වසරකම සීත ඍතුවේදී හිම වැටෙන විට ඔවුහු ඇයව ආදරයෙන් සිහි කළහ. ඒ සෑම හිම පියල්ලක්ම ස්නෙගුරොච්කාගේ සිනහව සිහිකරමින් සෙමින් මුමුණමින්, පොළොවට පතිත විය. ඔවුන්ගේ ජීවිතයට ස්නෙගුරොච්කා රැගෙන ආ ආදරය සහ මායාව ඒ හිම ඔවුන්ට සිහිපත් කරන්නට විය.
රුසියානු ජනප්‍රවාදයට අනුව ස්නෙගුරොච්කා (ඉදඥඨභපධජඩඬච) වසන්තයේ සහ ශීත ඍතුවේ දියණිය වන අතර, ඇය අයිස් සහිත ශීත වනාන්තරයේ සැඟවී සිටියි. ඇය හිම තාත්තා (ෆාදර් ෆ්‍රොස්ට්) සමඟ රුසියානු පොඩිත්තන්ට ජනවාරි 06 දිනට තෑගි රැගෙන එන බව ද රුසියානු ජනප්‍රවාදයේ එයි.
හර්ෂණී ගමගේ
