සීත හිම වැටෙන ඈත රටක රොසාර්කා නම් කුඩා දැරියක් සිටියා. රැලි සහිත හිසකෙස් ඇති රොසාර්කාට ආදරේට කවුරුත් කතා කළේ රෝසි කියලයි. රෝසි තම මව්පියන් සහ කුඩා සහෝදරයා සමඟ ජීවත් වුණේ වනාන්තරයක් අසල කුඩා කඳු ගැටිත්තක පිහිටා තිබූ කුඩා නිවෙසකයි . ඒ සීත ඍතුවයි. සීතල එක් දවසක රෝසි ඇගේ කුඩා සොහොයුරා වන සෑම් සමඟ ඔවුන්ගේ හිම යානයේ නැඟී කන්දෙන් බැස පහළට ගියේ හිම සෙල්ලම් කිරීමටයි.
ඔවුන් හිම ගොඩැල්ලෙහි එකිනෙකා ලුහුබැඳ දිව ගියා. හිම මත එහා මෙහා පෙරළී ගිය අතර, වරින්වර හිම යානය ද පැද ගියා. හිම යානයෙන් හිම බෑවුම පහළට වේගයෙන් යා හැක්කේ කාටදැයි කියා සෙව්වා. දවස පුරාම රෝසි සහ සෑම් එක් වී හිම ගොඩේ සෙල්ලම් කළා. ඒත් සෑම් සෑමවිටම රෝසිට වඩා දක්ෂ වූ අතර, රෝසිට වඩා කඩිසර වුණා.
සෑම් හරිම ඉක්මනට විශාල හිම මිනිසෙක් ගොඩ නැඟුවා. ඒත් රෝසිට ඒ තරම් ඉක්මනට හිම මිනිසෙක් සකසන්න බැරි වුණා. එයිනුත් ජයග්‍රහණය කළේ සෑම්. බෑවුම පහළට හිම යානය දක්ෂ විදිහට පදවන්නත් සෑම්ට හැකි වුණා. රෝසිටත් ඕනෑ වුණේ මොකක් හරි දේකට දක්ෂ වෙන්නයි. “අපි තවත් හිම මිනිසෙක් ගොඩනඟමු!” තම ජයග්‍රහණයෙන් උද්දාමයට පත් වූ සෑම්, තම වැඩිමහල් සහෝදරිය වූ රෝසිට පැවසුවා. ඒත් රෝසිට හිම මිනිසෙක් සෑදීමට අවශ්‍ය නොවූ අතර, ඇයට අවශ්‍ය වූයේ හිමවලින් දේවදූතයකු සෑදීමටයි . තමන්ගේ කුඩා සහෝදරයා තමන්ට වඩා හැමදේකින්ම දක්ෂයි කියලා සිතෙන කොට ඇයට දුකක් දැනුණා.
හිමේ සෙල්ලම් කරමින් සිටිද්දී රෝසිගේ නාසයට කුඩා හිම පියල්ලක් වැටුණා. රෝසි එය ඇගේ ඇඟිල්ලට රැගෙන හිම පියල්ලේ හැඩය කෙතරම් අලංකාර ද කියා සහ එය හිරු එළියෙන් බබළන ආකාරය නිරීක්ෂණය කළා. එවිට හිම පියල්ල රෝසිට කතා කළා.
“පුංචි ගැහැනු ළමයෝ ඔයා මොකද දුකෙන් වගේ?”
“ඔයාට කතා කරන්න පුළුවන් ද?” රෝසි ඇයගෙන් ඇසුවේ පුදුමයෙන්.
“ඔව්. ඒත් මං කතා කරන්නේ දුකෙන් සිටින අය ඉදිරියේ විතරයි. ඔවුන් සතුටු කිරීමට මට උදව් කරන්න පුළුවන්” හිම පියල්ල සතුටු සිතින් පිළිතුරු දුන්නා.
රෝසි හිම පියල්ලට පැවසුවේ තම කුඩා සහෝදරයා සෑම විටම ඇයව අභිබවා යෑම සහ ඇයට වඩා දක්ෂ වීම ගැන ඇය කෙතරම් දුක් වනවාද යන්නයි.
“වධවෙන්න එපා, ඔයත් යම් දෙයකට දක්ෂ වේවි. ඔයා හොඳ ගැහැනු ළමයෙක් කියලා මට විශ්වාසයි. සමහරවිට ඔයා ඒක දන්නේවත් නැතිව ඇති,”
දිලිසෙන කුඩා හිම පියල්ල රෝසිව ධෛර්යවත් කළා. හිම පියල්ල කතා කළේ කෙසේදැයි රෝසිට තේරුණේ නැහැ.
හිම පියල්ල තමන්ව සතුටු කරන්නේ කෙසේදැයි රෝසිට තේරුණේත් නැහැ. හිම පියල්ල ඇයට පැහැදිලි කිරීමට උත්සාහ කළේ සෑම දෙයකම පළමුවැන්නා වීම වැදගත් නොවන බවත්, වඩා වැදගත් වන්නේ අපව සතුටට පත් කරන දෙයක් කිරීම බවත් ය.
“ඒත් මගේ කුඩා සහෝදරයා සෑම විටම හිම බෑවුමේ දිව එනවිට මට වඩා ගොඩක් වේගවත් වෙනවා. එයා සෑම විටම මට වඩා ඉක්මනින් ලස්සන හිම මිනිසුන් ගොඩනඟන්නේ කොහොමද? ඔහු සෑම විටම මට වඩා දක්ෂයි! ” රෝසි, හිම පියල්ලෙන් ඇසුවේ දුකෙන් වගෙයි. රෝසිගේ කුඩා සහෝදරයා සෑම්, ලොකු හිම මිනිසෙක් හදන හැටි දිහා බලමිනුයි රෝසි හිම පියල්ලෙන් ඒ ප්‍රශ්නය ඇසුවේ. කෙසේ වෙතත්, සෑම් හිම ගොඩේ දිව යෑමට සහ හිම මිනිසුන් සෑදීමට දක්ෂ විය හැකි වුවත් ඔහු සමහර දේවලට දක්ෂ නොවිය හැකි බව
හිම පියල්ල රෝසිට පැහැදිලි කළා.
“ඔයා ඒ ගැන සෑම්ට ඊර්ෂ්‍යා කරන්න එපා. සෑම කෙනකුටම වෙනස් දෙයක් කරන්න පුළුවන්. සෑම්ට ඔයාට තරම් ලස්සනට ගීත ගායනා කරන්න නොහැකි වෙන්න පුළුවන්. මට විශ්වාසයි! ඔයාට සෑම්ට වඩා ලස්සනට ගීත ගායනා කරන්න පුළුවන්. ඔයා සෑම් එක්ක එකට සෙල්ලම් කරන කොට ඔයා හරිම ලස්සනට ගායනා කරනවා මට ඇසුණා!” හිම පියල්ල උද්‍යෝගිමත් හඬකින් පැවසුවා. හිම පියල්ල පැවසූදේ නිවැරැදියි කියලා රෝසිට සිතුණා. මොකද ඇගේ කුඩා සහෝදරයාට ඇයට තරම් හොඳීන් ගායනා කරන්න බැහැ.
හිම පියල්ල කීවාක් මෙන් සෑම කෙනකුටම වෙනස් දෙයක් කළ හැකි නිසා තමන් කුඩා සහෝදරයාට ඊර්ෂ්‍යා නොකළ යුතු බව රෝසිට වැටහුණා. රෝසි හිම පියල්ලට සවන් දුන් අතර, තවදුරටත් දුක් නොවී ඉන්නට ඇය තීරණය කළා. ඇය සතුටින් ගායනා කිරීමටත් ඇගේ කුඩා සහෝදරයා සමඟ හිම මත සෙල්ලම් කිරීමටත් පටන් ගත්තා. හිම පියල්ලෙන් ලැබුණු වටිනා උපදෙස් ගැන රෝසි සතුටු වුණා. ඇය තවදුරටත් තම කුඩා සහෝදරයා වඩා දක්ෂ මොනවාටද හෝ තමන් වඩා දක්ෂ මොනවාටද කියා සොයා බලන්න වධ වුණේ නැහැ. හිම පියල්ල පැවසූ පරිදි, වැදගත් දෙය වන්නේ අප සතුටක් ලබන දේ සහ අප දක්ෂ දේ සොයා ගැනීමයි.
ඉංග්‍රීසි ළමා කතාවක් ඇසුරෙන්
හර්ෂණී ගමගේ
